Kościół Św. Katarzyny Aleksandryjskiej i Św. Małgorzaty w Krakowie mieści się w żydowskiej dzielnicy Kazimierz, na rogu ulic Augustiańskiej i Skałecznej. Klasztor przy kościele zajmują Augustianie Eremici i to ze sprowadzeniem ich z Pragi przez króla Kazimierza Wielkiego jest związana budowa kościoła.
To jeden z najlepszych gotyckich przykładów architektury sakralnej nie tylko w Polsce, a składają się na to strzelistość i smukłość budynku oraz ilość detali architektonicznych. Losy budowy były skomplikowane, ostatecznie prezbiterium oraz korpus były gotowe dopiero z końcem XV wieku, podczas gdy Augustianie zostali sprowadzeni już w 1342 roku. Ale budowie przeszkodziło trzęsienie ziemi.
Później kościół także nie zaznał spokoju, ponieważ kolejno nawiedziła go powódź, później pożar, a w czasie potopu szwedzkiego urządzono tutaj lazaret. Lata zaborów dla kościoła były najcięższe, a w 1786 roku wystąpiło kolejne trzęsienie ziemi. Wkrótce potem Austriacy zajęli obiekt i dokonali kasaty zakonu a w kościele urządzili skład broni oraz magazyn słomy i siana.
Stan kościoła był tragiczny i gdy prawie podjęto decyzję o jego wyburzeniu, w 1833 roku powstał Komitet odnowy kościoła. W okresie międzywojennym przez pewien czas w budynku klasztornych funkcjonowała bursa studencka, a podczas okupacji hitlerowskiej wszystkich zakonników wywieziono do obozów koncentracyjnych.
Kościół to bazylika bezwieżowa. Prezbiterium jest pięcioprzęsłowe zamknięte pięciobocznie ze sklepieniem gwiaździstym, a przy ścianach ustawiono neogotyckie stalle. Wystrój wnętrza jest skromny, a najcenniejszym zabytkiem jest późnorenesansowy nagrobek ze szkoły Gucciego, renesansowy obraz Koło śmierci oraz cykl barokowych obrazów ucznia Tomasza Dolabelli.
Kościół Św. Katarzyny Aleksandryjskiej i Św. Małgorzaty
ul. Augustiańska/ul. Skałeczna, Kraków
