Stary Cmentarz w Tarnowie

Zabłocki Stary Cmentarz w Tarnowie - starszy od Rakowickiego i Powązek

Stary Cmentarz w Tarnowie, zwany jest zabłockim, ponieważ znajduje się na Zabłociu. To jeden z najstarszych cmentarzy w Polsce. Liczy sobie ponad 200 lat, bo został założony około 1787 roku i tym samym jest starszy nawet od warszawskich Powązek i krakowskiego Cmentarza Rakowickiego. Stary Cmentarz w Tarnowie to miejsce wyjątkowe, o niesamowitym klimacie, a przy tym bardzo dobrze zachowane.

Warto odwiedzić je podczas spacerów po Tarnowie, bo to nie tylko jeden z najstarszych polskich cmentarzy, ale i jeden z najpiękniejszych. Nie jest też mały, dotąd pochowano tu około 80.000 osób. Najstarsze zachowane nagrobki pamiętają koniec XVIII stulecia. To cenne zabytki sztuki sakralnej. Najstarszy istniejący dziś nagrobek pochodzi z 1795 roku, to barokowy nagrobek Księżnej Marii z Lubomirskich Radziwiłłowej - żony księcia Karola Radziwiłła.

Stary Cmentarz w Tarnowie

Stary cmentarz - nekropolia narodowa

Cmentarz znajduje się przy dzisiejszej ulicy Narutowicza. To nekropolia narodowa, bowiem spoczywają tu bohaterowie i żołnierze powstań, wojen i innych znaczących wydarzeń dla historii i niepodległości Polski! Miejsce najbardziej znaczące dla Tarnowian to kwatera powstańcza (V) stanowiąca Campo Santo. Każdego roku na cmentarzu w dzień Wszystkich Świętych i w Dzień Zaduszny prowadzona jest kwesta na odnawianie najbardziej zagrożonych nagrobków.

Kaplica Sanguszków

Ponadto odnaleźć tu można groby ważnych postaci dla Tarnowa, m.in. przedstawicieli rodu Sanguszków, którzy mają tu swoją kaplicę nagrobną. Zwykle jest dostępna dla odwiedzających przez cały listopad. Nam udało się nawet zejść do jej podziemi z grobami rodziny Sanguszków.

Stary Cmentarz w Tarnowie - kaplica Sanguszków

Podziemia kaplicy Sanguszków

Mogiła ofiar Rabacji na Starym cmentarzu

Na Starym Cmentarzu w Tarnowie znajduje się też pomnik ofiar Rabacji zwanej "Rzezią Galicyjską". Miała ona miejsce w lutym 1846 roku i pochłonęła ponad 1000 ofiar, głównie ziemian. Kiedy szlachta galicyjska przygotowywała powstanie przeciw austriackiemu zaborcy, podpuszczeni chłopi z Jakubem Szelą na czele mordowali mieszkańców okolicznych dworów i zwozili do Tarnowa. Rannych dobijali, bo ich cena była niższa niż cena za martwych.