Babia Góra

Babia Góra (1725 m n.p.m.) inaczej Diablak to najwyższy szczyt Beskidu Żywieckiego i całych polskich Beskidów, dlatego nazywana jest często Królową Beskidów. Wyraźnie odznacza się wśród okolicznych wyniosłości. O wyjątkowości Babiej Góry decyduje m.in. krajobraz alpejski (niespotykany gdzie indziej w Beskidach) z kosodrzewinami i gołoborzami, jak również bogactwo przyrody.

Babia Góra to dość trudny szczyt, na zdobycie którego trzeba się odpowiednio przygotować, zabezpieczyć przed chłodem, deszczem, zaopatrzyć się w odpowiednie obuwie gdyż panuje tu niezwykła chimeryczność pogody! Mimo to jest bardzo popularny wśród turystów.

Rezerwat Biosfery Unesco

Ze względu na cenną przyrodą i unikatowość całego masywu Babiej Góry, od 1955 roku masyw ten chroniony jest poprzez Babiogórski Park Narodowy (wejście płatne), który w roku 1977 dodatkowo zyskał status Rezerwatu Biosfery Unesco.

Szlaki na szczyt

- Szlak zielony, z Zawoi Markowej do schroniska PTTK Markowe Szczawiny, około 1,5 godziny
- Czerwony Główny Szlak Beskidzki, z Markowych Szczawin (schronisko PTTK) na szczyt Babiej - Diablak poprzez Przełęcz Brona (1408 m n.p.m.), około 2 godziny
- Szlak żółty, z Markowych Szczawin (schronisko PTTK) - tzw. Perć Akademików na Diablak - najtrudniejszy szlak, ale i najciekawszy, dla doświadczonych turystów, zaleca się ruch tylko w górę, a powrót inną wybraną trasą
- Szlak czerwony, z Przełęczy Krowiarki na Diablak poprzez Sokolicę (1367 m n.p.m.), Kępę (1521 m n.p.m.) i Gówniak (1617 m n.p.m.)