Relikty fary w Wieluniu
Dawna fara to najstarszy wieluński kościół parafialny Św. Michała Archanioła, zbudowany pod koniec XIII wieku lub na początku XIV wieku. Pierwsza wzmianka o świątyni pochodzi 1308 roku.
Świątynia była wielokrotnie rozbudowywana, pierwszy raz po wielkim pożarze miasta w 1335 roku. Już w 1419 roku została podniesiona do rangi kolegiaty, która wtedy otrzymała drugie wezwanie -Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny.
Koniec fary
1 września 1939 roku w wyniku nalotu Luftwaffe zniszczona została część nawy południowej fary w Wieluniu. Zniszczenia nie były wielkie, mimo to władze okupacyjne podjęły decyzję o rozbiórce świątyni. i tak historyczną farę wysadzono w powietrze w 1940 roku, w jej miejscu zbudowano drewniane baraki - siedzibę urzędu niemieckiego, a później jeszcze w latach 60-tych XX wieku pomieszczenia szkolne.
W latach 1988-91 na zgliszczach fary przeprowadzono badania archeologiczno-architektoniczne, kiedy odnaleziono liczne zabytki kultury materialnej - ułamki glinianych i szklanych naczyń, 186 monet z XIV-XIX wieku, fragmenty tkanin, okucia metalowe, drobne dewocjonalia oraz fragmenty zdobień kaplic i nagrobków.
Po zakończeniu badań fundamenty fary nadbudowano i zabezpieczono pozostałości kaplicy Radoszewskich. Stanął tu również głaz z pamiątkową tablicą i tablica informacyjna, jak to ma miejsce przy wszystkich zabytkach w Wieluniu.
Relikty fary w Wieluniu znajdują się naprzeciw kościoła Św. Józefa, pomiędzy Rynkiem i Ratuszem w Wieluniu, obok pałacu na fundamentach dawnego zamku.
Fundamenty fary
ul. Królewska, Wieluń
