Lubicie przyrodnicze pejzaże? Akurat coś się kończy coś się zaczyna... Rzepak w tym roku przemija, za to zaczynają się maki. Znak, że idzie lato. Choć pogoda chmurna, to jakże pięknie uraczyły nas widokami Wzgórza Dylewskie - park krajobrazowy na Mazurach Zachodnich.
Tutaj najbardziej zaznaczył się polodowcowy charakter regionu, z falami pól i głazami narzutowymi przyniesionymi przez lodowiec - czwartorzędowy lądolód ze Skandynawii. Przybyły tu z nim około 15.000 lat temu i tak tkwią w tej ziemi, miejscami tworząc lapidaria, jak tutaj pod Górą Dylewską. To swoiste "Stonehenhe" ustawione w 2015 roku, ale z kamieni starych jak świat 
Są one dobrze opisane.
A Góra Dylewska to najwyższe wzniesienie okolicy. Ma wysokość 312 m n.p.m. i dodatkowo wieżę dla poprawy widoków. Sielsko jest tutaj. Jeśli dodać do tego pobliskie rezerwatowe oczko wodne w postaci Jeziora Francuskiego, majestatyczny most kolejowy w Glaznotach i tamtejszy tajemniczy krąg kultur pod kościołem ewangelickim, a ponadto kurhan w polu, to przedstawia nam się nieziemsko piękny krajobraz, pełen niecodziennych ciekawostek!
A wokół zero ludzi!
A w sercu tego wszystkiego, w Wysokiej Wsi, zagubiła się Stara Szkoła - dom gościnny Pani Ewy. Miejsce z duszą i pełne smaków. To tutaj odkryliśmy uroki kuchni roślinnej, również tej dzikiej, która kiedyś była kuchnią głodu, a dziś wyboru. To świetna, smaczna i bajkowo piękna alternatywa dla kuchni ziemniaczano-mięsnej.
