Ziemia Łowicka z weselem w tle (Nieborów 2017)
Dzień 1 – piątek 28.04.2017
Podróż dość męcząca, bo TIR-y, roboty drogowe i padający deszcz. Po kilku godzinach szczęśliwie docieramy do Nieborowa i zatrzymujemy się w gospodarstwie agroturystycznym położonym w najbliższym sąsiedztwie pałacu Radziwiłłów.
Dzień 2 – sobota 29.04.2017
Rano „zwiedzamy” Nieborów tylko w poszukiwaniu papieru do zapakowania prezentu, bo ten kupiony przed wyjazdem oczywiście został w domu dobrze schowany przed małymi niszczycielskimi rączkami. Wczesnym popołudniem jedziemy na ślub do kościoła św. Stanisława w Boguszycach. Kościółek mały, drewniany, zabytkowy, wewnątrz cały pokryty malowidłami sprawia wrażenie przytulnego. Resztę dnia wypełnia nam dobra zabawa.
Dzień 3 – niedziela 30.04.2017
Zwiedzanie zaczynamy od Łowicza. Oglądamy Nowy i Stary Rynek, ratusz, katedrę, a przy niej pomniki poświęcone Janowi Pawłowi II i Synom Ziemi Łowickiej. Idąc do Muzeum w Łowiczu wstępujemy do sklepików z pamiątkami i nie wychodzimy z pustymi rękami. Cóż, dzieci mają dar przekonywania. Zwiedzamy muzeum i przy okazji ogrzewamy się trochę, bo pogoda nie rozpieszcza.
Następny punkt programu to Skansen w Maurzycach. W czasie majówki oprócz „zwykłego” oglądania chat i innych zabudowań organizowane są dodatkowe atrakcje. Trafiamy na warsztaty piekarnicze, gdzie można np. własnoręcznie lepić rogaliki oraz spróbować bułek buraczanych i chleba na zakwasie. Ja załapuję się też na warsztaty tworzenia bibułkowych kwiatów i wycinanek łowickich. Na terenie skansenu jest karczma, gdzie zjadamy ciepły obiad w tym zimnym dniu. Dobrze przynajmniej, że nie pada. Czas mija szybko i zostajemy w Maurzycach dłużej niż planowaliśmy – prawie do zamknięcia skansenu.
Dzień 4 – poniedziałek 1.05.2017
Dzień zaczynamy od Parku Romantycznego Heleny Radziwiłłowej w Arkadii. Przyjeżdżamy zaraz po otwarciu i słusznie, bo później w dniu wolnym od pracy mielibyśmy problem z miejscem do zaparkowania i długą kolejkę do kasy. Zaopatrzeni w mapkę parku wyruszamy na podbój kolejnych romantycznych budowli rozrzuconych wśród zieleni. Pora roku sprzyja, bo liści na drzewach jest na tyle dużo, żeby było pięknie i zielono, a jednocześnie na tyle mało, że nie zasłaniają zbyt mocno elementów architektury. Nawet słońce coraz częściej wygląda zza chmur.
Drugą część dnia spędzamy w Muzeum Motoryzacji w Nieborowie. Oglądamy stare motocykle i samochody – od przedwojennych do tych, które jeszcze niedawno jeździły po ulicach. Są nawet dwa samoloty. Ponadto właściciel zgromadził wiele sprzętów codziennego użytku z minionej epoki. Możemy więc pokazać dzieciom pralkę Franię i Syrenkę podobną do tej, którą jeździł kiedyś ich dziadek. Mój młody fan motoryzacji przejmuje aparat (za fotografowanie trzeba dodatkowo zapłacić) i wieczorem okazuje się, że na karcie pamięci jest mało miejsca, za to chyba każdy pojazd ma zdjęcie z każdej strony. No to mam w czym wybierać.
Dzień 5 – wtorek 2.05.2017
Na początek jedziemy do Sromowa, gdzie mieści się Muzeum Ludowe Rodziny Brzozowskich. Muzeum słynie z ruchomych figur i jest efektem pasji rzeźbiarskiej śp. Juliana Brzozowskiego. Po ekspozycjach oprowadza nas jego córka, która przy okazji opowiada, że w tej rodzinie każdy ma jakiś talent i tworzy coś ciekawego: rzeźby, obrazy, wycinanki… Drewniane figury po uruchomieniu przez naszą przewodniczkę ożywają i tworzą ciekawe widowisko. Kolejne sceny przedstawiają np. procesję Bożego Ciała, wiejskie wesele z tańczącymi gośćmi, łódki płynące po rzece, życie na wsi i wiele innych.
Po powrocie do Nieborowa przychodzi czas na pałac Radziwiłłów. Tak jakoś wyszło, że to co mamy najbliżej noclegu zwiedzamy najpóźniej. Oglądamy Manufakturę Majoliki, wnętrza pałacowe, a potem spacerujemy lub biegamy (co kto woli) po parkowych alejkach wokół pałacu. Pałac mi się podoba, ale troszkę brakuje przewodnika we wnętrzach, co w niektórych miejscach jest już standardem wliczonym w cenę biletu.
Popołudnie spędzamy w bazie głównie na głaskaniu i fotografowaniu koni i innych zwierząt. Spore wrażenie robi świnka wietnamska o imieniu Pepa, na widok której dwulatka bez wahania krzyknęła: „dzić” (dzik) i wcale jej się nie dziwię. Korzystamy też z placu zabaw.
Dzień 6 – środa 3.05.2017
Dzień wyjazdu. Miało być rano. Ale jeszcze moja pożegnalna wycieczka po Puszczy Bolimowskiej. Jeszcze pakowanie. Jeszcze krótka przejażdżka konna syna, bo „przecież wczoraj było uzgodnione”. Jeszcze Msza Św., bo jest święto. Okazuje się, że zdążymy jedynie na 12:00 do katedry w Łowiczu. W ten sposób załapujemy się na główne obchody z udziałem łowickiego burmistrza, starosty, biskupa i pocztów sztandarowych. Robi się pora obiadowa, wiec jeszcze raz korzystamy z Oberży pod Złotym Prosiakiem, gdzie stołowaliśmy się przez ostatnie dwa dni. Jakoś nie możemy rozstać się z piękną Ziemią Łowicką. Jednak to koniec naszych wolnych dni i chcąc – nie chcąc wieczorem jesteśmy już w domu.
