Biała Podlaska - świątecznie
Po cichu liczyłam, że Biała okaże się naprawdę biała. Niestety śniegu nie było, a wietrzna, pochmurna i chwilami deszczowa pogoda sprawiła, że miasto zasługiwało raczej na miano „Szarej Podlaskiej”. Jednak nawet takie warunki atmosferyczne nie usprawiedliwiają spędzania całych Świąt przy stole. Dlatego szukaliśmy dziur w chmurach i przemykaliśmy między kroplami deszczu, aby choć trochę pospacerować, zobaczyć czy coś się zmieniło od naszej ostatniej wizyty. Jeśli deszcz przerwał wędrówkę, to następnym razem wracaliśmy do tego samego punktu, żeby kontynuować „zwiedzanie” miejsc dość dobrze znanych. Gdyby nasze spacery o różnych porach dnia i popołudnia złożyć spójną całość, to trasa byłaby mniej więcej następująca.
Wkrótce po wyjściu z domu mijamy obelisk z tablicą pamiątkową ustawiony w 25. rocznicę powstania Solidarności. Naprzeciwko znajduje się budynek szpitala z XVIII wieku zajmowany obecnie przez Caritas. Kierujemy się ulicą Warszawską w stronę centrum. Po prawej stronie widzimy Liceum im. Józefa Ignacego Kraszewskiego popularnie zwane „Kraszakiem” i stojący przy nim pomnik – popiersie najbardziej znanego absolwenta tej szkoły, czyli właśnie Kraszewskiego. Liceum mieści się w budynku dawnej Akademii Bialskiej będącej kolonią akademicką Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Po lewej stronie mamy przed sobą pomnik świętego Michała Archanioła unoszącego w górę miecz i pokonującego smoka. Jest on patronem Białej Podlaskiej i podobnie został przedstawiony w herbie miasta. Nieco dalej wznosi się kościół św. Anny, najstarszy w Białej Podlaskiej, ufundowany przez księcia Mikołaja Krzysztofa Radziwiłła w 1596 roku. Przy kościele warto też zwrócić uwagę na zabytkowy budynek wikarówki, barokową plebanię i dzwonnicę.
Idąc dalej prosto dochodzimy do Placu Wolności. Jest to dawny rynek miejski, który obecnie również stanowi centrum miasta. Po środku znów spotykamy Józefa Ignacego Kraszewskiego. Tym razem jest to pomnik – ławeczka. Na Placu Wolności znajduje się też pomnik orła w koronie z podpisem „Niepodległej”. W okresie Bożego Narodzenia oglądamy także wielką choinkę ustawioną w miejscu działającej w sezonie letnim fontanny i inne dekoracje świąteczne. Na jednym z budynków po północnej stronie rynku umieszczono tablicę pamiątkową w miejscu straceń, gdzie Niemcy w czasie wojny rozstrzeliwali mieszkańców miasta.
Wokół centralnie położonego Placu Wolności biegną ulice przecinające się pod kątem prostym. Jedną z nich jest ulica Brzeska, której część przylegająca do Placu Wolności została przekształcona w deptak. Spacerując tą drogą (czyli patrząc od strony domu ciągle prosto) dochodzimy do pobazyliańskiego kościoła Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Spodziewaliśmy się, że jak zwykle przy tym kościele będzie żywa szopka, ale w tym roku nie zastajemy zwierząt.
Od tego momentu zaczynamy wracać. Jednak teraz zbaczamy z prostej drogi, aby podejść do poreformackiego kościoła Matki Bożej Anielskiej i św. Antoniego Padewskiego. Przed kościołem stoi pomnik Jana Pawła II wystawiony z okazji wizyty papieża Polaka w diecezji siedleckiej, do której należy też Biała Podlaska.
Stąd kierujemy się już do zespołu pałacowo-parkowego Radziwiłłów. Po drodze moją zwraca uwagę kamienica „Pod wieszczami”, na której ścianach umieszczone są popiersia Słowackiego i Mickiewicza. Chwilę później wchodzimy na teren radziwiłłowskiej rezydencji.
Najważniejszym zabytkiem Białej Podlaskiej, a przy okazji położonym najbliżej domu, w którym spędzaliśmy Święta jest Pałac Radziwiłłów. Obecnie w budynkach zamkowych mieści się m.in. biblioteka, szkoła muzyczna i muzeum. Obok Pałacu znajduje się Park Radziwiłłowski, który kilka lat temu został zrekonstruowany. Dzięki temu przeobraził się z dość ponurego miejsca na dziko zarośniętego drzewami w prawdziwy park. Posadzono labirynt z żywopłotu, ustawiono rzeźby, a w sezonie można podziwiać działającą fontannę. Aż miło tu pospacerować, a gdyby był śnieg, jest również gdzie pozjeżdżać na sankach. Tymczasem kolejny deszcz wypłoszył nas z parku na kolejny świąteczno-rodzinny obiad (a może już kolację?).
W czasie naszego pobytu w Białej Podlaskiej odwiedziliśmy też grób rodzinny na starym cmentarzu. Cmentarz ten nazywany „starym” w odróżnieniu od „nowego” położonego na obrzeżach miasta pochodzi z 1805 roku i zawiera w sobie spory kawałek historii.
