Miasto Siedmiu Wzgórz- SANDOMIERZ
Do Sandomierza przyjeżdżamy wczesnym popołudniem.
Jest 1 lipiec 2007 roku, ciepły choć pochmurny dzień. Z parkingu usytuowanego na uboczu miasta , w jego dolnej części, malowniczymi schodkami szybko wdrapujemy się na Rynek i prawie natychmiast dajemy się skusić na przepyszne lody owocowe. Na sandomierskim rynku smakują jak mało gdzie.
Na rynku panuje spokój, uliczki są raczej puste co wprawia nas w zdumienie. Jak to możliwe by miasto „ Na siedmiu wzgórzach” nazywane także „Małym Rzymem” było tak ciche i spokojne już na początku lata? Siostrzeniec żartuje , że prawdopodobnie miejscowa ludność ukryła się w podziemnych piwnicach kupieckich i lochach, które rzeczywiście ciągną się pod miastem. Szybko jednak poznajemy prawdziwy powód tej pustki. W Sandomierzu właśnie odbywają się turnieje rycerskie i znakomita część turystów oraz mieszkańców miasta podziwia popisy śmiałków walczących w rycerskich zbrojach na grzbietach przepięknych koni.
W Sandomierzu istnieje podziemna trasa turystyczna o długości 470 metrów. Wejście do niej znajduje się na ulicy Oleśnickich. W najgłębszym miejscu podziemny labirynt mierzy aż 12 metrów. Aby przejść całą trasę należy sobie zarezerwować około godziny. Niestety z tegu punktu wycieczki musimy zrezygnować tym razem.
Natomiast przy ulicy partolona znajduje się zbrojownia rycerska, gdzie można nie tylko zobaczyć ale również przymierzyć rycerską zbroje albo suknie księżniczek. Mojego rozmiaru nie ma więc odchodzę nieco rozczarowana.
Baszta Opatowska jest miejscem, które godzi interesy i potrzeby całej naszej grupki. Dzieci odpoczywają na drewnianym podeście tarasu widokowego a my cieszymy oczy rozległym widokiem na miasto i najbliższą okolicę. Rozglądamy się za Pieprzowymi Górami, uroczym rezerwatem przyrody ale naszą uwagę przykuwa zakole rzeki i zapominamy o ich usytuowaniu.
Z bramy doskonale widać średniowieczny układ urbanistyczny. Chcemy policzyć jak najwięcej spośród 120 zabytków z których słynie Sandomierz ale przy 15 rezygnujemy. Wolimy zobaczyć je bliska dlatego udajemy się spacer uliczkami miasta, które oczarowują nas swoim spokojem i schludnością. Władze miasta zadbały o każdy detal i nawet kosze na śmieci są tutaj eleganckie i nawiązujące do historycznego dziedzictwa miasta.
Najwięcej uwagi poświęcamy Bramie Opatowskiej, renesansowemu Ratuszowi, Bazylice gotyckiej, ponad czterystuletniemu Collegium Gastomianum i oczywiście zamkowi. Spośród kościołów zwiedzamy jedynie Katedrę pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny. W przewodniku wyczytałam, że w Polsce są zaledwie cztery polichromie bizantyjsko-ruskie i właśnie jedna z nich zdobi boczne ściany i sklepienie nad ołtarzem Katedry sandomierskiej. Gdy widzę ja na własne oczy wywiera na mnie jeszcze większe wrażenie niż najpiękniejsze fotografie.
Po zwiedzeniu katedry udajemy się z powrotem na jedną z uliczek w pobliżu rynku i w ogródku małej restauracyjki usytuowanym przy ulicy posilamy się smacznym obiadem mile zaskoczeni także jego przyzwoitą ceną.
Wraz z zachodem słońca opuszczamy Sandomierz. Właściwie jesteśmy tu przejazdem, celem naszej podróży jest Kazimierz Dolny, w którym mamy zarezerwowane noclegi. Żal nam opuszczać to gościnne miasto zwłaszcza , że nie do końca poznaliśmy jego tajemnice. To czego nie zobaczyliśmy i czego nie dowiedzieliśmy się będąc na miejscu uzupełniamy po powrocie do domu korzystając ze stron:
http://www.katedra.sandomierz.opoka.org.pl/
http://www.sandomierz.pl/
Polecam Wam Sandomierz na romantyczną wyprawę we dwoje, choć w towarzystwie dzieci też można znakomicie spędzić tam czas.
Dorota
