Predne Solisko/Skrajne Solisko

Szczyt należy do Turystycznej Korony Tatr Wysokich.

Weszliśmy na niego z koleżanką z Planety. Ze Szczyrbskiego Plesa poszliśmy niebieskim szlakiem wzdłuż wyciągu narciarskiego, najpierw okrążywszy jezioro. Podejście było długie, nudne i jednostajne. Na chwilę odpoczęliśmy w Chacie pod Soliskiem - nigdy, przenigdy niczego tam nie jedzcie. Jest drogo i niesmacznie. Obiekt jest nastawiony na masówkę, ponieważ można tam wyjechać kolejką linową. Codziennie przewalają się tamtędy setki turystów i "turystów", a w zimie narciarze. Zresztą jest to jeden z niewielu szczytów w Tatrach słowackich do zdobycia legalnie w zimie.

Po paskudnym posiłku podążyliśmy czerwonym szlakiem na szczyt. Wejście zajęło nam ok. 45 minut. U góry rozważaliśmy jeszcze przez chwilę pójście dalej, już bez szlaku na Młynickie i Szczyrbskie Solisko, ale poprzedniego dnia zdobyliśmy Żelazne Wrota i mieliśmy już troszkę dość. Zaczęliśmy schodzić. Niewiadomo dlaczego strasznie dużo czasu nam na to zejście zeszło, tak że w pewnym momencie zaczęło się robić szarawo. Skręciliśmy więc w lewo na w miarę szeroką, choć stromawą nartostradę, żeby nie musieć łazić po ciemku po lesie. Doszliśmy już żwawym tempem do jeziora, by tam pożegnać koleżankę, po którą mąż przyjechał i pójść jeszcze dość daleko na parking. Zostawiliśmy samochód za miasteczkiem, bowiem rano było takie multum ludzi, że wszystkie możliwe parkingi były pozajmowane. Samochody parkowały wzdłuż dróg dojazdowych, robiły się korki i niestety sporo czasu na tym straciliśmy. 

Parametry trasy:

Dystans: 10,47 km; przewyższenie: 0,847 km; śr. prędkość: 2,15 kh/h; czas przejścia: 5h.