Wycieczke najlepiej rozpoczac moim Grodzisku Mazowieckim, gdzie w 2006 roku na deptaku odsłonieto pomnik Józefa Chełmonskiego, dłuta Mariana Koniecznego. Tutaj zobaczymy też wystawę uliczną obrazów mistrza Stad ruszamy na południe. Pierwsza miejscowoscia na szlaku jest Adamowizna, połozona przy drodze Grodzisk – Zabia Wola. Po prawej stronie drogi bezpośrednio droga za szkoła podstawową , nad stawem na rzeczce Mrównej, znajduje sie nieduzy dworek wybudowany w 1930 roku przez dr. Mateusza Chełmonskiego. Był to syn dr. Adama Chełmonskiego, młodszego brata malarza- można go obejrzeć z zewnątrz znajduje się w rękach prywatnych.nr90.Drugi dworek ra90D Adam Chełmonski przeniósł go tu z Kuklówki,teraz jest pod opieką gminy Grodzisk Maz.z przeznaczeniem na pracownie malarskie dla artystycznie uzdolnionych młodych mieszkańców gminy.W parku znajduje się szlak niebieski,jeśli chcemy pospacerować możemy dotrzeć do domu Zofii i Gustawa Zahrtów nr101,jego bywalczynią była Zofia Nałkowska. Dalej jedziemy do Kuklówki – dawnego „królestwtwa” malarza. To tu po długim pobycie w Paryzu osiedlił sie na stałe. Z wojazy artysta wrócił w 1887 roku, poczatkowo mieszkał w Warszawie i tam wystawiał na salonach swe prace. W 1889 roku kupił drewniany dworek na wzgórzu nad rzeczka Pisia, wsród pól. Na rdzennym Mazowszu wreszcie niedaleko krainy swojego dziecinstwa (urodził sie bowiem w miejscowosci Boczki koło Łowicza), dobijajacy czterdziestki artysta znalazł wytchnienie. Od 1889 roku Chełmonski rozpoczał nowy okres twórczosci – lirycznego malarstwa przepojonego kultem natury. Kuklówka stała sie miejscem izolacji artysty, swoista pustelnia, a okolice – głównym zródłem inspiracji. To z tej wiejskiej pracowni trafiały obrazy prosto na salony miedzynarodowe, gdzie niejednokrotnie swieciły triumfy. Tu powstały takze głeboko religijne kompozycje, jak Pod twoja obrone z 1906 roku, tu tez malarz zakonczył swoje zycie 6 kwietnia 1914 roku.W Kuklówce odnaleźliśmy jadąc drogą obok kościoła dawną posiadłość malarza,teraz jest to prywatne gospodarsto.. Niestety, dworek stracił wiele ze swojego dawnego uroku. Pozostaje podziwianie jego pierwotnego wygladu na obrazach. Dalej jedziemy droga do głównej trasy , na rozstaju dróg miniemy jeszcze głaz upamietniajacy pobyt malarza na tej ziemi. Miejscem pochówku jest niedaleki Żelechów,to tu w 1914roku spoczeły doczesne szczatki artysty, o czym informuje napis na bramie cmentarnej. Nagrobek jest łatwo znalezc, gdyz ma forme sporego głazu. Szlak niebieski po gminie pokazuje szeroki przekrój atrakcji z którymi warto się zapoznać a nawet trzeba skorzystać!!!
