W odwiedzinach u prezydenta
Tym razem Wisła i odwiedziny w Zamku Prezydenta RP. Może to była ostatnia okazja. Ale jakim cudem Danusia załatwiła nam wejście to już pozostaje jej słodką tajemnicą. Bo wejście jak na razie na pewno ostatnie jak nas poinformowała Pani przewodnik. Teraz czekamy na zmiany i decyzję kiedy i czy w ogóle będą wejścia. Przed zwiedzaniem odprawa jak na lotnisku. A więc bramka do wykrywania metalu( dobrze że scyzoryk wyjęłam z plecaka), taśma dla bagażu i ochrona która chodzi za nami krok w krok. Wejścia wcześniej muszą być umówione. Ale na teren pałacu można się dostać w niedzielę o godz. 12 idąc do kościoła. Trzeba posiadać dowód osobisty, bo na tej podstawie jesteśmy wpuszczani na mszę. Niestety do zamku już nie. I jak zawsze ale, nikogo nie obchodzi skąd jesteśmy, ile kilometrów przejechaliśmy, jak prezydent przyjedzie do pałacu i będzie powiewała flaga na maszcie , to mimo rezerwacji nie wejdziemy. Więc taka gra w ciemno. Zwiedzanie trwa około godziny z przewodnikiem. Wystrój wnętrz postawiony na minimalizm i przestrzeń. I tu niejeden mógłby się rozczarować , żadnego przepychu i bogactwa, chociaż pewnie niejeden mebel kosztuje tyle ile nasza roczna wypłata. A niektóre meble są bardzo zabytkowe, zwłaszcza krzesła na dole. I z nimi mamy miłe wspomnienia. Pani powiedziała że kto chce może sobie usiąść na krześle przy zakłądaniu woreczków na buty , bo są udostępnine trzy kszesełka. Więc nikt nie zwracał uwagi gdzie one stoja. I oczywiście część naszej ekipy skwapliwie skorzystała z zaproszenia i rozsiadła się , ale nie na tych krzesłach co trzeba. Ha ha ha . Oni zamiast dla ludu to na prezydenckich. I dopiero okrzyk ochrony " na tym nie siadamy" poderwał ich do wstania. A pani przewodnik mało zawału nie dostała i miała mord w oczach i zgrozę na twarzy. Ale i tak warto chociaż raz zajrzeć tutaj.
Przed Zamkiem Prezydenta, Zamek Dolny. Tu już na spokojnie można wejść. W obiekcie znajduje się hotel i restauracja. Z tarasu rozciąga się panorama , mówią że najpiękniejsza na Wisłę. Ha ha ha może była, obecnie jest zarastana przez drzewa i krzaki więc widok coraz bardziej ograniczony. My robimy sobie tutaj swoje własne drugie śniadanie z pysznym ciastem i owocami. A co.
Widzieliśmy jeszcze skocznię. Wjazd na górę 8 zł, ale na dole nikt nie informuje , że żeby wejść na taras widokowy trzeba zabrać ze sobą kasę bo wejście płatne 2zł. Więc sam aparat nie wystarczy. Potem jeszcze tama na Wiśle bardzo urocza, obok staw chociaż już trochę zarośnięty i zaniedbany. Ale miejsce ciche i spokojne. Potem zapora, tu już więcej ludzi się kręci. Większość wykorzystuje tu czas w oczekiwaniu na wejście do Zamku Prezydenta. Dojeżdża do tego miejsca kolorowa ciuchcia.
Z Wisły jedziemy na Równicę. Tu kuszą atrakcjami parku linowego ale ceny znów do zabicia 35zł wrrrrr. I trzeba sobie jeszcze dokupić extra rękawice bo już nie dają w tej cenie. My jednak cieszymy się widokami, które są obłędne. Widoczność dobra, niebo bezchmurne. Po prostu bajka. Ale uwaga na ceny te chyba z kosmosu :woda 1.5l kosztuje 6 zł, a 0.5l 4zł. Tak więc koszmar. Dziwię się bo dojazd do tego miejsca jest łatwy i nie utrudniony. I tak się naciąga i zarazem zniechęca turystów. Tłok i szum dookoła, rekompensują widoki. Z Równicy idziemy czerwonym szlakiem w kierunku Ustronia. Po drodze mijamy miejsce modlitw protestanckich używane do dziś. Na początku szlak trudny, kamienisty i błotnisty spadający ostro w dół. Ludzi nie za wielu, więc cisza i to jest to co misie lubią najbardziej.
Na koniec Ustroń i ławeczka łącząca narody. Dodatkowo odwiedziny "U Diabła" czyli w knajpce w której pracuje Staś z Psz. Choć go nie poznałam z Polskich Szlaków , poznałam go osobiście. Świetny gość, miły , roześmiany. I miejsce w którym pracuje, bardzo ciekawe, inne niż wszystkie knajpki. Wesołe, z dokuczliwym diabełkiem który pilnuje grila i co ładniejsze damy próbuje wrzucić do ognia🙂. Warto tu zajść i poczuć tą atmosferę.
