Połonina Wetlińska

Połonina Wetlińska stanowi jedno z najczęściej odwiedzanych przez turystów Pasmo Bieszczad Zachodnich.

Na Połoninę prowadzi kilka szlaków. My zdecydowaliśmy się na główny szlak bieszczadzki- czerwony. Szlak ten swój początek bierze w Cisnej, my jednak wedrówkę rozpoczęliśmy w Kalnicy( ok. 2 km od wsi Smerek). Tu zakupiliśmy bilety przy wejściu do BPN( normalny 6 zł, ulgowy 3 zł) i bukowym lasem ruszyliśmy na zdobycie pierwszego ze szczytów połoniny- Smereka( 1222 m n.p.m.). Pocztkowo szlak biegnie wygodną ścieżką, jenak po pewnym czasie staje się ona coraz bardziej akmienista i stroma, im bliżej wyjścia z lasu. Na tymodcinku ustawiono dla bezpieczeństwa barierki, o które mozna się podeprzeć dla pewniejszych stąpnięć. Po wyjściu z lasu naszym oczom ukazują się wierzchołki Smereka. Pod sam szczyt prowadzi wygodna, nieml płaska ścieżka, jednak spod szczytu prowadzi długa stroma droga na sam wierzchołek,która może pzryprawić o niezłą zadyszkę. Z wierzchołka rozciąga się łądna panorama na Połonine oraz wieś Smerek. Na szczycie ze względu na ochronę roślin alpejskich zamknięto drugi, wyższy wierzchołek. Po odpoczynku na ustawionych dla turystów ławkach ruszamy wygodną ściezką nieco w dół do Przełeczy Orłowicza( 1099 m n.p.m.). tu szlak czerwony przecina się ze szlakim żółtym, prowadzącym z Wetliny przez Przełęćz do Suchych Rzek. My jednak pozostajemy wierni naszemu szlakowi i kierujemy się łagodnym podejściem na Szare Berdo( 1108 m n.p.m.). Stąd mamy ładny widok na Roha i Osadzki Wierch- najwyzsze wierzchołki Połoniny oraz w kierunku Wetliny na Hnatowe Berdo. stąd szlak prowadzi nas nłagodnie na Osadzki Wierch( 1253 m n.p.m.). Tu barzo ładne widoki na wszystkie strony, szczególnie jednak dobrze widać Roha( 1255 m n.p.m.), niedostępny turystom, najwyższy wierchołek Połoniny Wetlińskiej. W dalszej drodze towarszyszom nam liczne wychodnie skalne oraz widoczne już na Smereku grechoty- rumowiska skalne. W dlaszej drodze dostrzegamy na drodze widoczną w oddali Chatkę Puchatka- schronikso powstałe w l. 50-tych XXw. Gdy już do niego dotarliśmy zmęczeni zbieraliśmy siły do zejścia w Beherach Górnych nie odmawiając sobie podziwiania panoramy. Ze wszystkiego naszą uwagę przykuwała najbardziej Połonina Caryńska.