Diable Skały

, Marek Weber

Z Gnojnika ruszamy samochodem do Bukowca – czas przejazdu około 1 godziny i jesteśmy już na parkingu w Bukowcu. Parking zatłoczony samochodami, otoczony lasem. Ruszamy na naszą wycieczkę, której celem są „Diable skały”, jest to zespół większych skałek piaskowca ciężkowickiego, które ciągną się od „Skamieniałego miasta” w Ciężkowicach. W 1953 roku został tutaj utworzony Rezerwat przyrody nieożywionej, który obejmuje szczytową część skałek o powierzchni 16 hektarów, skałki w formie ścianowo-płytowej, w postaci skalnych baszt, murów i grzybów. Wysokość form skalnych dochodzi do 15 m.
Z parkingu udajemy się kilkadziesiąt metrów w dół do początku ścieżki, gdzie stoi tablica informacyjna o szlaku oraz jego atrakcjach. Po chwili ruszamy ścieżką w kierunku zabudowań Bukowca, idąc skrajem lasu ścieżka skręca w głąb do skały „Diabeł”.
Ze skałą Diabeł” związana jest legenda, która ma wyjaśnić pochodzenie tej skały, miała ona być przywleczona przez czarta z Węgier, dlatego są widoczne ślady pazurów na skale.
Ruszamy dalej do widniejących nieopodal „Bloków skalnych” w których zalegają stare warstwy – łupki pstre i istebniańskie warstwy górne. W środkowej części skały widoczny jest efektowny okap skalny z niewielką jaskinią utworzoną z poukładanych na siebie bloków skalnych.
Kilkadziesiąt metrów dalej dochodzimy do następnego stanowiska na naszej ścieżce „Dwie skały”, w zasadzie jest to zespół form skalnych dość długi i trzeba się przypatrzeć gdzie jest między nimi granica.
Dalej wędrujemy do najbardziej okazałej skały na terenie rezerwatu. „Urwisko” ma długość 50 metrów i wysokość do 15 metrów. W jej wnętrzu znajdują się dwie jaskinie, większa z nich to „Jaskinia pod okapem”. Więcej na temat jaskini na tablicy informacyjnej stanowiska 4 „Urwisko”.
Idąc dalej po drodze mijamy kolejne skałki i dochodzimy do stanowiska 5 „Samotna skała”. Ścieżka cały czas wiedzie nas przez las bukowy, w który ładnie wkomponowane są skałki rezerwatu „Diable skały”, a czasami zamienia się w dukt leśny aby powrócić do ścieżki wspinającej się do następnego stanowiska.
Dochodzimy do stanowiska „Głaz” wielkiej formy skalnej po lewej stronie naszego szlaku. Teraz kierunek naszej wędrówki to stanowisko nr 7 „Jaskinia Diabla Dziura”. Jest to druga co do wielkości jaskinia szczelinowa w Karpatach Polskich. Długość korytarzy jaskini wynosi ok. 365 m, a różnica punktów najwyższego i najniższego 42,5 m.
O jaskini krąży wiele legend, jedna z nich mówi o ukrytych skarbach zrabowanych przez zbójców. Gromadzone były w jaskini przez zbrodnie i morderstwa, dlatego przeszły później pod władzę piekła. Skarby skusiły jednak pewną dziewczynę, Kasię Maciaszkównę. Próba ich wykradnięcia przez tą dziewczynę okazała się jednak nieudana, a przyłapana przez Borutę, została uwięziona za karę w jaskini. Zmuszona została do ciągłego przeliczania i pilnowania skarbów, dzięki czemu sam Boruta może hulać sobie beztrosko po świecie. Od tego czasu minęły już setki lat. Przez ten czas wielu odważnych penetrowało bukowską jaskinię. Byli nawet podobno tacy, którzy widzieli w niej Kasię, ale uwolnić jej, ani skarbów zabrać nie mogli - nie mogąc przebyć wody, która ich od niej oddzielała
Wchodzimy teraz na wierzchowinę Bukowca, gdzie dalej niebieskim szlakiem turystycznym idziemy w kierunku kulminacji Bukowca. Przechodzimy ponownie w sąsiedztwie skał, które wcześniej oglądaliśmy z dołu, teraz idziemy ponad nimi i mijamy je w odwrotnej kolejności. Najbardziej imponuje „Urwisko”, którego szczyt jest bardzo dobrym punktem widokowym na dolinę potoku Paleśniaka, górę Jamna, Ostrzyż.
Za „urwiskiem dochodzimy do formy skalnej „Grzyb”. To jedyna w kształcie forma skalna na terenie rezerwatu, zbudowana z ułożonych warstwowo płyt piaskowca. Obchodząc skałę dookoła, trudno jest się zdecydować, z której strony zrobić sobie pamiątkowe zdjęcie.
Ruszamy dalej do naszego ostatniego 9 już stanowiska skała „Kapa”. W czasach przedchrześcijańskich skała służyła jako miejsce święte związane z kultem bóstw przyrody.
W skale wmontowana jest tablica upamiętniającą ofiary walki z hitlerowskim okupantem.
Skała „Kapa” była ostatnim obiektem przyrody na terenie rezerwatu „Diable Skały”. Ścieżka naszego szlaku prowadzi nas do wyjścia, po drodze mijamy kilka samotnych głazów i z rezerwatu wychodzimy nieopodal naszego parkingu.
Teraz idziemy jeszcze zwiedzić drewniany kościółek w Bukowcu.

, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
, Marek Weber
Avatar użytkownika Marek Weber
Marek Weber
Komentarze 1
2012-10-08
Moje inne podróże

Komentarze

Zostaw swój komentarz

Avatar użytkownika mokunka
mokunka
08 październik 2012 22:41

No proszę piekne skaly i turyści pozujący na ich tle. Fajna wyprawa ! Sliczne fotki.

pozdrawiam🙂

Zwiedzone atrakcje

Bukowiec

Zaczarowane Podróże - dawniej podroze.polskieszlaki.pl
Copyright 2005-2024