Koralowa Ścieżka

Po przyjechaniu do Jagniątkowa zostawiamy samochód na parkingu koło kościoła i dalej idziemy główną drogą (nie żółtym szlakiem) około 200 metrów i tu spotykamy nasz niebieski szlak. Idziemy uliczkami Jagniątkowa, mijając kolejne zabudowania tej wsi dochodzimy do schroniska młodzieżowego. Tutaj nasz szlak skręca w prawo i wchodzimy na teren Karkonoskiego Parku Narodowego. Szlak ten jest także ścieżką edukacyjną. Z tablic informacyjnych możemy dowiedzieć się o inżynierii leśnictwa oraz co robi się dla utrzymania lasu w dobrej kondycji. Przy uroczysku znajduje się stanowisko, gdzie turyści mogą sobie odpocząć.

Dotychczas szlak prowadził nas w miarę łagodnym podejściem pod górę, czy to przez wieś, czy już w lesie, potem zaczęło się ostre podejście, aż do skrzyżowania szlaków. Tutaj we wiacie można odpocząć sobie i nabrać sił na dalszą wędrówkę.

Dalej szlak prowadzi nas po kamiennych schodach. Jest to ścieżka edukacyjna „Koralowa ścieżka”, nazwa pochodzi od skałek i wielkich kamieni, które jak korale rozłożyły się po obu stronach ścieżki, z lewej strony są one bardziej widoczne. Jest tam także punkt widokowy na kotlinę jeleniogórską, tutaj także można przeczytać o historii tej ścieżki. Za chwilkę ścieżka się wypłaszcza i teraz przechodząc nad mokradłami po drewnianych pomostach dochodzimy do skrzyżowania naszego niebieskiego szlaku ze szlakiem zielonym prowadzącym z Czarnego Kotła Jagniątkowskiego poprzez Śnieżne kotły, do schroniska pod Łabskim Szczytem.

Wchodząc w wyższe warstwy opuszczamy duży las, który przemienia się w kosodrzewinę. Teraz podejścia staje się bardziej strome, ścieżka wijąca się serpentyną do góry poprzez kosodrzewinę w większości miejsc jest trudna do przejścia, dochodzimy jednak do punktu widokowego. Z punktu widokowego mamy wspaniały widok na Czarny Kocioł Jagniątkowski, na którego dnie doskonale widać ścieżkę zielonego szlaku, punkt widokowy na Kocioł od dołu oraz na wędrowny kamień.

Także na tym szlaku jak na innych w Karkonoszach widać już umarły las i kikuty uschłych drzew. Dochodzimy do Czarnej Przełęczy 1348m n.p.m. Jest tutaj wiata turystyczna na użytek zmęczonych turystów. Z tego punktu widać doskonale po prawej stronie w kierunku Szrenicy szczyt Śmielca, a nieco dalej Wielkiego Szyszaka.

Ruszamy dalej w kierunku przełęczy karkonoskiej, po drodze mijamy formacje skalne, najpierw Czeskie Kamienie (mużne kamienie) 1417m n.p.m., a dalej Śląskie Kamienie (divci kamienie) 1413m n.p.m. Cały czas idziemy granicą polsko-czeską, a droga jest szeroka, wygodna i idzie się przyjemnie oglądając widoki na polską i czeską stronę. Schodząc w dół dochodzimy do zamkniętego już schroniska czeskiego Petrova Buoda. Tutaj za schroniskiem na skrzyżowaniu szlaków zmieniamy szlak na czarny i idąc cały czas w dół mamy okazję podziwiać już z dala różne formy skalne. Po drodze mijamy jeszcze jedną turystyczną wiatę i idąc dalej cały czas prosto dochodzimy do bramy Karkonoskiego Parku Narodowego.

Aby wyjść z lasu musimy pokonać jeszcze kilkaset metrów przechodząc obok leśniczówki, wchodzimy na drogę asfaltową i wchodzimy w zabudowania Jagniątkowa. Przechodząc przez mostek na Wrzosówce po prawej stronie na skale widzimy wyrzeźbiony w drewnie posąg Liczyrzepy, który wyciągniętą ręką jakby nas żegnał … a może witał lub zapraszał raz jeszcze w te tereny Karkonoszy.

Dochodzimy do parkingu przy kościele i kończymy nasz szlak. Poza naszym samochodem stał tylko jeszcze jeden samochód, gdyż jest to mało odwiedzany szlak, ale myślę że warty odwiedzenia i gwarantujący odpoczynek od tłumów idących na Śnieżkę czy też na Szrenicę.