Beskid Wyspowy, Pogórze Wiśnickie i Beskid Makowski

Wyjeżdżamy nad ranem. Wcześnie docieramy do celu, czyli do dużej wsi Wiśniowa w dolinie Krzyworzeki. Szukamy miejsca na bezpieczny parking dla samochodów. Idę z Elą na poszukiwania, ale niewiele wskóraliśmy, reszta grupy poradziła sobie znacznie lepiej i gdy wróciliśmy samochody były już zaparkowane. Wycieczkę zaczynamy w Wiśniowej, wsi założonej w 1550 r. W 1944 r. sama wieś i okolice były terenem krwawych walk partyzanckich z Niemcami, co doprowadziło do pacyfikacji miejscowości, zginęło 76 osób. Wyruszamy spod zabytkowego, drewnianego kościoła św. Marcina z roku 1730. Posilamy się jeszcze serniczkiem przed długą drogą (nie wszyscy, ale to już inna historia). Początkowo idziemy asfaltową drogą w stronę pasma Ciecienia. Droga prowadzi pod górę i po pewnym czasie możemy zobaczyć trasę naszej całej wycieczki. Robi wrażenie. Przed nami Ciecień i jego pasmo, po lewej stronie Pogórze Wiśnickie, za nami Kamienniki, Pasmo Lubomira i Łysiny. Wchodzimy w las. Wspinamy się ostro na Ciecień, po kolana w bukowych liściach. Niezła frajda. Wreszcie osiągamy szczyt. Ciecień (829). Obowiązkowe zdjęcia i śniadanie na szczycie. Potem w dół, cały czas lasem, lekko pod górę i jesteśmy pod szczytem Księżej Góry. Schodzimy na moment ze szlaku w lewo na sam szczyt i wieżę widokową. Księża Góra (649). Piękne widoki na Pasmo Lubomira i Łysiny, ale bardzo zimno. Schodzimy szybko. Poruszamy się teraz praktycznie po płaskim, dochodzimy do urokliwej kapliczki z 1869 r. Odpoczywamy przy niej i posilamy się. Dalej w drogę. Mijamy szlak czarny, sprowadzający do Szczyrzyca i dalej w dół. Dochodzimy do miejsca, gdzie na chwilę opuszczamy las. Fotografujemy piękne widoki z Ciecieniem, troszkę odpoczywamy. Wchodzimy z powrotem w las i zaczynamy wspinaczkę na Grodzisko. Bardzo mocne podejście, w sporych odstępach docieramy na szczyt. Grodzisko (618) – najdalej na północ wysunięty szczyt Beskidu Wyspowego. Istniało tutaj w czasach kultury łużyckiej grodzisko. W czasach pierwszych Piastów wzniesiono na jego miejscu zamek szczyrzycki, będących jedną z najpotężniejszych twierdz ówczesnej Ziemi Krakowskiej. Spalony został w drugiej połowie XIII w. podczas najazdu Tatarów na Polskę. Na szczycie znajduje się symboliczny grób partyzantów AK z II – ej wojny światowej. Przebywamy tutaj trochę dłużej, jemy, dyskutujemy, mimo zimna atmosfera jest cieplutka. Teraz stromo schodzimy w dół do Poznachowic Górnych. Asfaltem, przez most na Krzyworzece do miejscowości Czasław. Tam wchodzimy do sklepu uzupełnić zapasy. Strach pomyśleć, że to dopiero połowa drogi. Opuściliśmy Beskid Wyspowy i teraz wchodzimy wyasfaltowaną ścieżką na Pogórze Wiśnickie. Wchodzimy w las i po pewnym czasie osiągamy najwyższe wzniesienie Pogórza - Glichowiec (523). Schodzimy do żółtego szlaku. Tutaj odpoczywamy rozglądając się za kurhanami, ale bez powodzenia. Schodzimy na Przełęcz Zasańską (415) oddzielający Pogórze Wiśnickie od Beskidu Makowskiego. Idziemy polami prawie płasko, dochodzimy do lasu. Odpoczywamy przed podejściem na Kamiennik Pd. Zaczynamy wspinaczkę. Mordęga, od rana jesteśmy na szlaku, musimy tutaj powalczyć. Idziemy bardzo wolno, niektórzy mają wyraźnie dość, ale walczą. Bardzo silnie wieje, drzewa kołyszą się niesamowicie. Powoli, powoli osiągamy szczyt Kamiennika Pd.(827). Dokładamy kamyki do kopczyków ustawionych na szczycie. Teraz spokojnie już w dół na Przełęcz Suchą (708) z kamiennym ołtarzem polowym.. Tam krótki postój, mamy dosyć, ale jeszcze kawałek. Docieramy do Schroniska PTTK ”Na Kudłaczach”, Przybijamy pieczątki, humory dopisują, wiemy, że nocujemy sto metrów od schroniska. Idziemy dalej. Wychodzimy na Polanę Kudłacze. Przed sobą podziwiamy przepiękny widok na Dolinę Raby, Beskid Makowski i Żywiecki. Przy zachodzącym słońcu prezentuje się fantastycznie. Zadajemy sobie pytanie, jak będzie rano? Na naszej kwaterze trafiamy na wspaniałe warunki, wspaniałych gospodarzy, jest cudnie. Jemy kolację i udajemy się na zasłużony odpoczynek. To był bardzo długi, męczący, ale i wspaniały dzień.

Wstajemy o świcie. Biegamy z aparatami fotografując piękny widok. Jemy śniadanie, żegnamy się z przesympatycznymi gospodarzami i wychodzimy na szlak. Wznosimy się stromo na Łysinę. Po dłuższym czasie osiągamy szczyt. Łysina (891). Dzisiaj dla odmiany mamy bardzo ciepły dzień. Momentami jest gorąco. Odpoczywamy na szczycie i dalej w drogę. Idąc prawie płasko dochodzimy do widokowego miejsca, podziwiamy stąd Pasmo Ciecienia i Pogórze Wiśnickie, dobrze nam znane z wczorajszego dnia. Jeszcze niewielkie podejście i stajemy na najwyższym szczycie Beskidu Makowskiego. Lubomir(904). Zdobyliśmy kolejny szczyt zaliczany do Korony Gór Polski. Nasze zainteresowanie wzbudza obserwatorium astronomiczne im. Tadeusza Banachiewicza, otwarte w 2007 r. Zastąpiło ono obserwatorium spalone w 1944 r. przez Niemców. Spędzamy na szczycie dużo czasu, niektórzy zwiedzają obserwatorium, niektórzy jedzą, pełen luz i rozluźnienie. Przybijamy pieczątki i wreszcie stromo w dół. Wychodzimy z lasu i znowu podziwiamy widoki. Idziemy przez pola aż do głównej szosy. Teraz w lewo, mijamy jeszcze cmentarz z I wojny światowej i dochodzimy do kościoła w Wiśniowej. Zamknęliśmy koło. Wspaniała, chociaż chwilami bardzo ciężka wycieczka. Teraz już tylko do domu.