Grodzisko i Pustelnia Bł. Salomei koło Ojcowa
Przypuszczam, że okolice Ojcowa z pięknymi zabytkami i przyrodą zna każdy. Sama razem z rodzicami znam te okolice doskonale, ale czy na pewno?
Jadąc szlakiem czerwonym prowadzącym z Ojcowa dnem Doliny Prądnika w stronę Zamku w Pieskowej Skale, niedaleko za kierunkowskazem na Skałkę znajduje się wysoka skała z odsłoniętym miejscem widokowym zabezpieczonym barierką. Przez lata mijaliśmy to miejsce nie wiedząc co tam może się skrywać.
Tak było do ubiegłego 2008 roku, dokładnie 15 sierpnia w dniu święta Wniebowzięcia NMP, gdy postanowiliśmy sprawdzić co kryje się na skalnym wzniesieniu tuż nad drogą, przy spokojnie szumiącej rzece Prądnik.
Nasze zdziwienie było tym wielkie, iż las na wzgórzu skrywał przepiękne miejsce, do którego tak późno trafiliśmy.
Otóż wśród lasów znajduje się Grodzisko, a na nim Pustelnia Błogosławionej Salomei. Pierwsze co zobaczymy, to Dom Prebendarza, pochodzący z XVII wieku. Na Grodzisku znajduje się uroczy klasztorny kompleks, wokół którego wznosi się obronny mur. Zbudowany z cegły i wapienia, zza którego przechodzimy przez półkolistą dużą bramę. Na murze znajduje się pięć rzeźb, różniących się epokami. Figury Bolesława Wstydliwego (księcia krakowsko – sandomierskiego), św Kingi zwanej Kunegundą oraz króla Kolomana Węgierskiego są autorstwa księdza Sebastiana Piskorskiego. Natomiast postacie Króla Henryka Brodatego i Jadwigi Śląskiej trzymającej miniaturę kościoła, są utrzymane w stylu barokowym.
Przechodząc przez główną bramę trafiamy wprost na piękną kolumnę, niegdyś z postacią samej Salomei, obecnie zwieńczona figurą św. Klary. Owa kolumna znajduje się po wschodniej stronie wejścia do kościoła, na wprost wejścia do starego klasztoru.
Nadszedł czas na podziwianie Kościoła pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, posiadający wpływy trzech różnych stylów. Najstarsza część pochodzi z okresu romańskiego, odkryta w czasie badań wykopaliskowych. Jest to zewnętrzna prostokątna bryła. Na zwrócenie szczególnej uwagi zasługuje ołtarz, w którym zastosowano złudzenie optyczne poszerzając je dzięki sztucznej perspektywie. Sprytnie umieszczono zmniejszające się filary w kierunku środka oraz zagęszczającą się w kierunku ołtarza posadzkę. Kościół ma trzy ołtarze. Ołtarz główny zbudowany jest z jasnego i czarnego marmuru. W środkowej jego części znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, a w górnej obraz Koronacji Matki Boskiej autorstwa Franciszka Smuglewicza. Ołtarze boczne są wykonane z jasnego marmuru, a w ołtarzu lewym znajduje się figura świętego Józefa, natomiast w prawym – świętego Sebastiana.
Wychodząc z kościoła i kierując się w kierunku północno – zachodnim, wyjdziemy na dziedziniec, na którym znajduje się posąg słonia z obeliskiem na grzbiecie. Został wzniesiony w 1687 roku na cześć zwycięstwa Jana III Sobieskiego pod Wiedniem. Co jest niezwykłe to to, że całość wykonano z jednego bloku kamiennego. Obelisk zwieńczony jest rzeźbą Matki Boskiej. Na boku słonia widnieje napis po łacinie: Onus meum leve (Ciężar mój jest lekki).
Zaraz za obeliskiem, służącym jako fontanna znajdują się Groty Modlitewne. Jest to budynek z trzema grotami – kaplicami przypominającymi jaskinie. W tym momencie są zabezpieczone drzwiami, ale przez otwory można zobaczyć jak one wyglądają i wyobrazić sobie jak niegdyś znajdowały się w nich sztuczne stalaktyty. Grota po prawej stronie poświęcona jest świętemu Janowi Chrzcicielowi, środkowa – Zaśnięciu Matki Boskiej, a lewa – świętej Marii Magdalenie.
Gdy już napatrzymy się na surowe Groty, czas zejść do miejsca w którym Błogosławiona Salomea spędziła ostatnie 8 lat swojego życia. Aby tam dotrzeć należy zaraz za Grotami zejść krętymi schodami, zwanymi Stopniami różańcowymi. Pustelnia została wybudowana w XIII wieku, a w XVII uzupełniona cegłą. W skład pustelni wchodzą trzy pomieszczenia, z ołtarzykiem błogosławionej Salomei, obrazem Góry Kalwarii i Grobu Chrystusa oraz kamiennym łożem błogosławionej Salomei. Widoczne są dwa napisy: Ubi est thesaurus ibi est cor meum (Gdzie jest skarb mój tam serce moje) oraz Quid est somnus – Gelidae mortis imago (Czym jest sen – obrazem chłodnej śmierci). Tak jak Groty, tak i Pustelnia są zamknięte dla turystów. Można jedynie zaglądnąć przez dziurkę w drzwiach. O dziwo, wszystkie zdjęcia z tego miejsca mam zamazane.
Dla ciekawych historii podam, że Błogosławiona Salomea przeżyła w pustelni 8 lat. Zmarła w opinii świętości 17 listopada 1268 roku. A jej doczesne szczątki spoczywają w bazylice Franciszkanów w Krakowie. Została beatyfikowana 17 maja 1672 roku przez papieża Klemensa X.
