Długi weekend czerwcowy w Srebrnej Górze

Długi weekend czerwcowy miał być deszczowy i nieprzyjemny. Całe szczęście było inaczej, owszem sobota była kiepska pod względem pogody ale pod względem zwiedzania idealna :-) i to był jedyny dzień kiedy pogoda była zła. Pojechaliśmy do Srebrnej Góry, kiedyś miasteczka, dzisiaj wsi. To był krótki lecz pod względem zwiedzania bardzo udany wyjazd. Zapraszam do lektury.... :-)

15.06

Jedziemy do Srebrnej Góry, wioski niedaleko Kłodzka, która jest znana z największej górskiej twierdzy w Europie. Pogoda świetna, jest ciepło, słońce świeci, mało chmur na niebie. Droga jest prosta i łatwa i już po 2,5 godzinach jazdy jesteśmy daleko za Wrocławiem. Pierwszym miejscem do którego zmierzamy i jest po drodze są Szklary, a w nich Podziemna Trasa Edukacyjna po nieczynnej kopalni Niklu, Chryzoprazu i Opalu. Jest to miejsce ciekawe przyjamniej w dwójnasób, a mianowicie : 1. mamy tu podziemną trasę edukacyjną, a po 2. znajduje się tu również przeciwatomowy bunkier dla wysokich komunistycznych dygnitarzy. Zwiedzając to miejsce na "dzień dobry" pobieramy kask oraz dostajemy latarki. Przewodnik opowiada historię tego miejsca i dowiadujemy się, że początki kopalni sięgają końcówki wieku XIX, a zakończenie działalności w 1993r. Przechodzimy korytarzami w których w gablotach leżą cenne chryzoprazy, opale i chalcedony, a na ścianach widzimy minerały w formie nieobrobionej. W kopalni można kupić biżuterię oraz minerały. Godzina  zwiedzania minęła szybko i kierujemy się na niedalekie Ząbkowice Śląskie by je zwiedzić. Zabkowice Śląskie znane są najbardziej m.in. z krzywej wieży oraz z ruin zamku. Krzywa wieża jest rzeczywiście krzywa i od pionu jest odchylona o ponad 2 metry, ale stoi i trzyma się nieźle :-) Nie wchodziliśmy na wieżę, a podobno to świetny punkt widokowy, ale za to obeszliśmy ruiny zamku i podziwialiśmy ruiny kościoła z XIXw. Ciekawym miejscem jest rynek na którym dumnie stoi ratusz - piękny budynek. Kierujemy się do Srebrnej Góry, które leżą na zboczu Warownej Góry. Twierdze widać ze sporej odległości i robi duże wrażenie, w końcu jest największa :-) Rozpakowaliśmy się na kwaterze i poszliśmy zwiedzać miejscowość. A tu niespodzianka Zlot Motocyklistów :-0, który odbywał się w tych dniach. Architektura miejscowości - nie ma tutaj bloków, tylko stare kamieniczki lub domki jednorodzinne. Niektóre z kamienic pochodzą z XVIII w, ale wiekszość z końca XIXw. Są też nowsze budynki ale jest ich zdecydowanie mniej. Teraz kolacja i lulu, a jutro na szlak :-)

16.06

Za oknem dobra pogoda na wycieczkę - trochę słońca, trochę chmur...Ze szlaków w Srebrnej Górze interesowały mnie 2 - 1 w kierunku Przeł. Woliborskiej, 2 - w kierunku miasteczka Bardo. Oba w kolorze niebieskim. W tym dniu chciałem dojść do Przeł. Woliborskiej, a następnie już z Lidią pojechać do Nowej Rudy i Bożkowa. Więc w Góry Sowie :-). Szlak niebieski nie jest trudny i prowadzi przez las. Wycieczkę zacząłem od Przełęczy Srebrnej, szlak prowadzi pod górkę drogą asfaltową prowadzącą do Twierdzy Srebrnogórskiej. Przy Twierdzy przechodzi w ścieżkę prowadzącą przez las. Minąłem po drodze ruiny fortu Rogowego oraz fortyfikacje Chochołów. Po 2 godzinach spokojnego marszu dotarłem do Przeł. Woliborskiej znajdującej się na szosie łączącej Nową Rudę z Bielawą. Tutaj mam spotkać się z Lidią, jednak postanowiłem zejść szosą niżej. Przeszedłem może z 600-700m i widzę na szosie nasz bolid - jedzie Lidia :-) Kierunek Nowa Ruda :-) Cel : zwiedzanie kopalni węgla. Lidia jej nie widziała, ja tak w 2010r. I tak się złożyło, że przewodnik był ten sam co w 2010. Zwiedzanie kopalni Lidii bardzo się podobało, mi również, a wisienką na torcie był przejazd podziemną kolejką, która kiedyś przewoziła górników. Ale przed przejazdem kolejką poznajemy historię tego miejsca, w salach muzeum widzimy liczne eksponaty np. aparaty ucieczkowe, modele maszyn itp. Zwiedzamy również dyspozytornię, która kiedyś była sercem kierowania kopalni. Oprócz części muzealnej jest tu również część w której znajduje się sklepik z pamiątkami oraz bar. Po wyjściu z muzeum, Lidia poszła na obiad, a ja na żółty szlak by wejść na górę Bogusza - całkowicie zalesiony szczyt leżący w miasteczku. Wejście i zejścia zajęło mi całe 45 - 50min - szczyt zdobyty :-) Dołączyłem do Lidii, zjadłem obiad, a za chwilę już jedziemy w kierunku Bożkowa by podziwiać pałac. Jednak po drodze wjechaliśmy samochodem na 2 górki - Górę Św. Anny oraz Górę Wszystkich Świętych. Na obydwu tych górach znajdują się wieże widokowe z widokiem na Góry Bardzkie, Góry Sowie czy też Góry Stołowe. Jako, że pogoda była świetna, więc widoki były dalekie oj dalekie :-) Było widać m.in. Śnieżkę. Wieża widokowa na Górze Św. Anny to kamienna budowla zbudowana w 1911r., natomiast wieża na Górze Wszystkich Świętych, która również jest z kamienia 2 lata później. Warto je odwiedzić. Kierunek Bożków. Mijamy Słupiec - część Nowej Rudy i kilka kilometrów dalej jesteśmy już w Bożkowie. Pałac w Bożkowie... zrobił na nas spore wrażenie. Głównym "punktem" pałacu jest okazała wieża. Wielka, potężna, wspaniała. Jest też i druga wieża, zdecydowanie mniejsza i mniej okazała. Pałac wraz z parkiem jest otoczony siatką, jednak bez trudu można wejść na jego teren, do środka pałacu już nie. Budynek trzyma się nieźle, jednak przydałby mu się generalny remont by jeszcze bardziej podkreślić jego piękno. Nasyciliśmy oczy pięknem architektury i wracamy do Srebrnej Góry. Zapadał wieczór, a dodatkowo deszczowe chmury na niebie potęgowały uczucie ciemności. Z Bożkowa do Srebrnej Góry nie jest daleko, jednak aby wpierw dojechać do celu trzeba wspiąć się na Przełęcz Srebrną, a stamtąd już tylko w dół. To był bardzo udany dzień :-)

17.06

Tego dnia pogoda zmieniła się. Jest pochmurno, mokro, nieprzyjemnie, ciemne chmury zasłoniły błękit nieba. Ale to nie znaczy, że bedziemy siedzieć w pokoju, o nie :-) Plany na dzisiejszy dzień są następujące : iść szlakiem niebieskim przez Góry Bardzkie do miasteczka Bardo, tu spotkać się z Lidią, a nastepnie jechać do Złotego Stoku zwiedzić kopalnię złota, a jeżeli jeszcze starczy czasu to zwiedzić pałac w Kamieńcu Ząbkowickim. Lidia podwiozła mnie na Przeł. Wilczą po czym wróciła na kwaterę, a ja ruszyłem przed siebie. Na "dzień dobry" podejście pod górę Wilczak, niby łatwe, ale troszkę dyszałem :-)  Z pewnością to kwestia pogody :-) Widoków jak na lekarstwo, gdyż zdecydowana większość szlaku prowadzi lasem. Schodzę z góry i dochodzę do miejsca, w którym jest 6 ścieżek, pełny wybór :-) Ale problem jest taki, że żadna z tych ścieżek nie jest oznaczona znakiem szlaku. Ponadto w tym miejscu widać, że są prowadzone prace drogowe, a to leży sterta kamieni, a to widać ślady ciężkiego sprzętu drogowego i żadnej informacji w którą stronę mam iść. Oprócz tego, w tym miejscu wycięto sporo drzew i zapewnie też te z oznaczeniami. Do tego zaczął padać deszcz... No pięknie, jeszcze tego brakowało. Spojrzałem na mapę, na niej jest narysowana ścieżka mniej więcej w tym miejscu w którym stoję. Ale rodzi się pytanie.... : która to ścieżka? Na mapie jest 1, a tutaj 6. Zacząłem iść scieżką nr. 1, przeszedłem dobre 200m - śladu znaku brak, to samo z pozostałymi ścieżkami. Na żadnej ścieżce nie ma znaku! I co teraz? Przecież nie będę wracał do Srebrnej Góry...Kolejny raz spojrzałem na mapę, według niej powinienem iść w prawo, ale w tym kierunku prowadzą 2 ścieżki. Zdecydowałem, że pójdę ścieżką nr. 2 - to był dobry wybór :-) Jednak w tym miejscu straciłem sporo czasu, gdyż jakiś ....... (dopowiedz sobie sam) skosił drzewo na którym było oznaczenie szlaku. Samo oznaczenie zauważyłem dobre 600-700m od skrzyżowania ścieżek. Dalsza droga przebiegła bez problemu i po 2 godzinach dotarłem do Barda, a dokładniej na żółty szlak prowadzący przez wzniesienie o nazwie Różańcowa. Różańcowa znajduje się blisko centrum miasteczka. To charakterystyczne miejsce, gdyż znajdują się tutaj liczne kapliczki drogi różańcowej w kształcie np. kamiennej wieży. Zwieńczeniem Różańcowej jest rzeżba przedstawiająca ukrzyżowanie Jezusa. Lidia dzwoni - jest już w Bardzie w centrum, więc idę w Jej kierunku. Bardo to niewielka miejscowość lecz ma sporo atrakcji np : obryw skalny, punkt widokowy, spływ przełomem bardzkim czy też Różańcowa. Poszliśmy do Bazyliki Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny, która zrobiła na nas wrażenie. Wnętrze jest piękne i bogato zdobione. Niestety nie zabawiliśmy długo w Bardzie, gdyż czas nas gonił. Jedziemy do Złotego Stoku. Lidia jeszcze nie zwiedzała tej kopalni, ja tak w 2010r. Atrakcjami tego miejsca jest przede wszystkim jedyny w Polsce podziemny wodospad, a także m.in. muzeum minerałów czy też kolejka do przewozu turystów. Oprócz kopalni jest tu nowa, atrakcja - Sztolnia Ochrowa, niestety nie byliśmy w niej, gdyż została już zamknięta (można ją zwiedzać do godziny 18). Teraz czas na Kamienic Ząbkowicki, jednak musieliśmy jechać objazdem gdyż najkrótsza droga była wyłączona z ruchu. Neogotycki Pałac Hohenzollernów, zwany też Pałacem Marianny Orańskiej zrobił na nas piorunujące wrażenie. Jego wielkość i piękno jest niesamowita. Oglądaliśmy go z zewnątrz, nie weszliśmy do środka gdyż jego podwoje były już zamknięte. Oprócz pałacu, widzieliśmy Opactwo Cystersów, a także kościoł ewangelicki, jednak tylko z zewnątrz. Wracamy do Srebrnej Góry.

18.06

Tego dnia wybraliśmy się na zwiedzanie Fortu Ostóg. To miejsce jest zdecydowanie mniej znane, a co za tym idzie zwiedza go mniej turystów. Byłem tutaj w 2010r, jednak fort nie był udostępniony dla turystów. Znajduje się na wzniesieniu mniej więcej na wprost Twierdzy Srebrnogórskiej. Jest zdecydowanie mniejszy od Twierdzy, niemniej był to obiekt samowystarczalny. W latach swojej świetności były tutaj duże magazyny (na proch, uzbrojenie, mundury, żywność) oraz wykuta w skale studnia. Liczne działa i strzelnice skutecznie broniły przed atakami wrogich armii. W latach 2 wojny światowej funkcjonowało tu ciężkie więzienie oraz obóz jeniecki dla oficerów Wojska Polskiego. Więziono tu m. in. kontradmirała Józefa Unruga. Ucieczka z tego miejsca wydawała się niemożliwa, a jednak stało się inaczej. Na początku maja 1940r. grupa 10 Polskich oficerów próbowała uciec. Niemcy złapali 7 z nich, lecz 3 udało się dostać do Polskich Sił Zbrojnych, gdzie kontynuowali walkę. Wracamy do teraźniejszości....Na terenie fortu jest kilka wystaw : a to narzędzi tortur z czasów inkwizycji, a to strachów i straszydeł, a to wystawa poświęcona Oficerom Oflagu czy tez wystawa militariów. Jest tu też wystawa poświęcona posiadaniu, pod tą nazwą kryją się przedmioty codziennego użytku np. żelazko z duszą, stare radia, magnetofony, a nawet stare telefony komórkowe. Fort Ostróg jest mniej znaną warownią obronną niż Twierdza Srebrnogórska, jednak z całą pewnością warto go zwiedzić. Wracamy do domu, lecz po drodze zatrzymaliśmy się u podnóża Ślęży w Sobótce. Nie wchodziliśmy na górę tylko obejrzeliśmy kamieniołom. I to była ostatnia atrakcja tego wyjazdu. :-)