Szlakiem Puszczy Białowieskiej

1 dzien



Miejsce Mocy
Pośród pozrastanych drzew i wielkich głazów radiesteci odkryli pozytywne promieniowanie dla człowieka.
Miejsce Mocy to tajemniczy obszar położony na południowy zachód od Białowieskiego Parku Narodowego. Jest oddalone na zachód od Białowieży o około 6 km i 3 km na południe od Pokazowego Rezerwatu Żubrów. Do Miejsca Mocy najlepiej dojechać rowerem. Radiesteci odkryli tu silne promieniowanie wpływające pozytywnie na człowieka. Przez Europę biegnie linia promieniowania, łącząca Gniezno z Górami Harz i kaplicą katarów w Westfalii. Na tej osi znajduje się również Białowieża, a szczególnie obszar określony jako Miejsce Mocy. Rośnie tu bardzo dużo drzew o pozrastanych podwójnych i potrójnych pniach. Niezwykła atrakcja dla najmłodszych turystów.



Park Pałacowy
Park urządzony w stylu ogrodu angielskiego, zachwyca w każdej porze roku. Znaleźć tu można wiele niespotykanych okazów drzew i edukacyjny plac zabaw dla dzieci.
Pałac Aleksandra III w Białowieży, otoczony jest założonym w 1895 roku Parkiem. Walerian Kronenberg, zaprojektował go w stylu ogrodu angielskiego. Park zajmuje powierzchnię prawie 0,5 km2. U podnóża wzgórza pałacowego znajdują się dwa stawy z wysepkami, przedzielone groblą. Z lotu ptaka widać, iż mają one kształt zbliżony do dwugłowego orła. W parku znaleźć można okazy drzew sprowadzone z całego świata, takie jak: choiny kanadyjskie, jedlice Douglasa czy dęby czerwone. Na terenie parku mieści się także muzeum z wieżą widokową. Spacer po parku najlepiej odbyć wyznaczoną ścieżką, przy której znajdziemy tabliczki informacyjne o napotykanych okazach czy wartych uwagi miejscach. Przy stawach urządzono też edukacyjny plac zabaw dla dzieci.
 

Ścieżka przyrodnicza "Żebra żubra"
Malowniczy szlak biegnący 4 km drewnianą kładką dla miłośników natury i spacerów.
Żebra żubra to jedna z kilku ścieżek edukacyjnych Białowieskiego Parku Narodowego. Ma długość 4 km i w dużej mierze przebiega po kładce z drewnianych desek zbudowanej ze względu na podmokłość terenu. Jej szlak rozpocząć można niedaleko północnej granicy Białowieży, przy drodze na Budy. Na trasie napotkać można liczne tabliczki informacyjne. Idąc szlakiem dojść można do wejścia na teren rezerwatu pokazowego, przy drodze z Białowieży do Hajnówki. Przed rozpoczęciem wycieczki warto zaopatrzyć się w odpowiednie obuwie. Wiosną okolice szlaku przemierza niezliczona ilość żab, które zmierzają do zbiornika wodnego.

Skansen w Białowieży
Eksponaty Skansenu zostały wpisane do krajowego rejestru zabytków.
Skansen w Białowieży to zespół budownictwa drewnianego ludności ruskiej, zamieszkującej Podlasie. Mieści się on na terenie nieistniejącej już wsi Kropiwnik, zniszczonej w czasie II wojny światowej przez Hitlerowców. Pierwszy eksponat - wiatrak - przybył do białowieskiego skansenu w latach 70. XX wieku. Obecnie Skansen jest wpisany do krajowego rejestru zabytków i do dziś stanowi jedną z głównych atrakcji turystycznych rejonu Białowieży. Przyjezdni podziwiać w nim mogą m.in. chatę z końca XIX wieku, wiatrak koźlak lub majszternię - kryty słomą warsztat domowy, którego początku sięgają lat 20. XX wieku. Inne eksponatu to stodoła, bania - sauna oraz krzyż, upamiętniający 100-lecie Chrztu Rusi Kijowskiej

Rezerwat pokazowy żubra Puszczy Białowieskiej
Jedno z niewielu miejsc w Polsce, w których można spotkać prawdziwego żubra. W tym rezerwacie zobaczyć można też inne zwierzęta.
Rezerwat pokazowy Puszczy Białowieskiej leży kilka km od Białowieży, po lewej stronie drogi prowadzącej z Hajnówki. Wskazuje do niego drogę znak ze znakiem żubra. Po rezerwacie poruszać się można jedynie wyznaczoną ścieżką, przy której znajdują się liczne tablice informacyjne. Po obu jej stronach rozmieszczone są wybiegi. W rezerwacie można zobaczyć nie tylko żubry, lecz także koniki tarpany, wilki, dziki, jelenie, sarny, oraz łosie. Zwierzęta łatwiej zobaczyć rano, gdy nie uciekają od hałasu turystów. Wstęp na teren rezerwatu jest płatny.

2 dzień

 Sobór Świętej Trójcy
Jedno z niewielu miejsc w Polsce, w których można spotkać prawdziwego żubra. W tym rezerwacie zobaczyć można też inne zwierzęta.
Rezerwat pokazowy Puszczy Białowieskiej leży kilka km od Białowieży, po lewej stronie drogi prowadzącej z Hajnówki. Wskazuje do niego drogę znak ze znakiem żubra. Po rezerwacie poruszać się można jedynie wyznaczoną ścieżką, przy której znajdują się liczne tablice informacyjne. Po obu jej stronach rozmieszczone są wybiegi. W rezerwacie można zobaczyć nie tylko żubry, lecz także koniki tarpany, wilki, dziki, jelenie, sarny, oraz łosie. Zwierzęta łatwiej zobaczyć rano, gdy nie uciekają od hałasu turystów. Wstęp na teren rezerwatu jest płatny.

Trywieża
Wieś założona w XVII wieku, o charakterystycznej drewnianej zabudowie, typowej dla białoruskiej wsi. Znaleźć tu można kolorowe okiennice i pomalowane belki.
Trywieża to mała wieś położona w województwie podlaskim, na północny-zachód od Hajnówki. Przepływa przez nią jeden z mniejszych dopływów Narwi, Łoknica. Jej początki określa się na rok 1640, kiedy to z inicjatywy Adama Kazanowskiego, podkomorzego króla Władysława IV, powstał w tym miejscu folwark. Według miejscowych legend nazwa wsi pochodzi od trzech wież stojących w polu. Największą atrakcją miejscowości jest jej drewniana architektura, typowa dla dawnej białoruskiej wsi - z kolorowymi okiennicami i pomalowanymi belkami.

Cerkiew św.Apostoła Jakuba syna Alfeusza
W Łosince znajduje się cerkiew z końca XIX wieku. Warto zobaczyć skryty w niej ikonostas.
Cerkiew św.Apostoła Jakuba w miejscowości Łosinka, została wzniesiona w latach 1882-86. Jednak wg danych archiwalnych, cerkiew w tym miejscu istniała już w XVIII wieku. Drewniana cerkiew, ma konstrukcję zrębową i zbudowana jest na planie krzyża. W zachodniej części świątyni znajduje się kruchta z dzwonnicą. Jest to cerkiew parafialna. Wewnątrz warto zobaczyć ikonostas Izaaka Cykpina czyli cerkiewną ścianę z ikonami, przeznaczoną dla wiernych.
 

Cerkiew św.Jerzego
Historia powstania cerkwi św. Jerzego w Siemianówce jest nie do końca znana.
Cerkiew św.Jerzego w Siemianówce to cerkiew parafialna. Ma ona nie do końca zgłębioną przeszłość. Niektóre podania wspominają, że ufundował ją Jan Węgierski - królewski szambelan i wybudowano ją pod koniec XVIII wieku. Inne przekazy mówią o jej wzniesieniu w wieku XVII przez Massalskich lub Stanisława Karpa. Została zbudowana na planie rombu, z nieco zaokrąglonymi rogami. Jest budowlą murowaną.