Wybcz to wieś w województwie kujawsko-pomorskim, leżąca na zachód od Chełmży, w kierunku na Bydgoszcz. Nazwa wsi pojawiła się po raz pierwszy w 1364 roku, kiedy to wielki mistrz krzyżacki Winrich von Kniprode zatwierdził braciom Piotrowi i Tylmannowi von Soest z Torunia posiadanie własności dziedzicznej, którą poprzednio kupili.
Historia wsi Wybcz
Do 1416 roku majątek należał do komturstwa w Zamku Bierzgłowskim, a później do prokuratora krzyżackiego, urzędującego na zamku w Unisławiu.
W 1457 roku torunianin Hermann Pape otrzymał dobra w zastaw od wojewody chełmińskiego za 600 grzywien. W 1520 roku król Zygmunt I Stary nadał wieś Wybcz miastu Toruniowi w zamian za zamek w Świeciu, a w 1534 roku miasto zastawiło majątek Karolowi Wypczyńskiemu (von Weypitz). Od XVII wieku Toruń wielokrotnie dzierżawił wieś patrycjatowi toruńskiemu, więc Wybcz przechodził z rąk do rąk.
W 1921 roku właścicielami tych ziem byli Jan Borczyński i jego żona Wiktoria. Tuż przed II wojną światową nastąpiła częściowa parcelacja majątku za wyjątkiem 75 ha, w obrębie których znajdował się dwór i park. Osadzono tu kilka rodzin górali ze wsi koło Rabki. Po wojnie pałac stał opuszczony, a w 1948 roku adaptowano go na szkołę.
Pałac w Wybczu
Pałac wybudowany w stylu eklektycznym pochodzi z lat 1858-61, powstał wg projektu architekta Martiny z Torunia, przebudowany, uproszczony i pozbawiony wielu zdobień w 1948 roku, w czasie adaptacji dla szkoły.
Wokół pałacu rozlega się park o powierzchni około 4,5 ha, z wieloma gatunkami drzew i krzewów, również z pomnikami przyrody. W Parku odnaleźć można szczątki grobowca rodu von Parpart.
