W centrum Złotego Potoku, tuż obok zabytkowej studni, znajduje się spiżowa figura dziewczyny niosącej wodę. Popularnie nazywana jest ona Nosiwódką i nawiązuje do historycznej nazwy "Potok", w pełni oddając specyfikę tego miejsca.
Postać wiąże się z wieloma legendami. Jedna z nich opowiada o drwalu i jego córce. Dawno temu tereny dzisiejszego Złotego Potoku niemal w całości pokrywały piaski, przez które przebijały się wapienne skały. Jedynie w okolicach rzeki rósł piękny las. Na skraju Złotego Potoku, w chacie mieszkał drwal i jego córka. Był pracowity i kochał swą córkę ogromnie, a ona, kiedy dorosła pomagała jemu. Któregoś dnia dziewczyna jak zwykle poszła po wodę do rzeczki by nabrać wody do cebrzyków i wrócić do chaty. Nabrała wodę z dwóch znajomych źródeł. Woda z jednego źródełka do lewego cebrzyka, z drugiego do prawego i poszła tą samą drogą z powrotem.
W pewnym momencie idąc, potknęła się o kamień i woda rozlała się na piach. Jakież było jej zdziwienie, kiedy w miejscu, gdzie wylała się woda z lewego cebrzyka natychmiast wyrosła trawa, a w miejscu, gdzie krople wody z prawego cebrzyka dotknęły jałowej gleby wyrosło z niej małe drzewo. Zrozumiała dziewczyna, że to wody ze źródeł dają siłę tej krainie, że jedna daje zieloność traw, druga las.
Nikomu o tym nie mówiła, bo cieszyła się ilekroć dzięki niej wyrosło młode drzewo lub piasek pokryła trawa. Po jakimś czasie ludzie jednak dowiedzieli się o mocy źródeł i sami zaczęli zraszać ziemię wodą, a to z jednego, a to z drugiego źródełka.
Dzisiaj na pamiątkę Nosiwódki na rynku w Złotym Potoku stoi jej podobizna z dwoma cebrzykami, a stoi w miejscu, gdzie wylała się woda z jej cebrzyków.
Pomnik Nosiwódki
Rynek, Złoty Potok
