Na warszawskim Starym Mieście, na tyłach archikatedry znajduje się ul. Kanonia - urokliwy mały placyk, otoczony wokół kamieniczkami. Wszystkie są kolorowe, mają po dwa piętra, i jak dobrze im się przypatrzymy, to na jednym piętrze po dwa lub trzy okna. To tzw. kamieniczki dwu lub trójtraktowe, najczęściej należące do średniozamożnych właścicieli.
Na Kanoni znajdziemy też kamienicę bardzo szeroką, aż z siedmioma oknami na każdym piętrze. Jest jednak w rogu jedna bardzo wąska, zaledwie 2-metrowej szerokości kamieniczka, z jednym tylko oknem na każdym piętrze. Dlaczego? Otóż w XVIII-wiecznej Warszawie był podatek nałożony na kamieniczników, którego wysokość zależała od szerokości budynku. Przy czym szerokość kamienicy mierzona była nie w metrach, nie na oko, a "na ilość okien" na jednym trakcie (piętrze) od frontu budynku, od najbardziej reprezentacyjnej strony wychodzącej na rynek, plac czy ulicę.
Wobec tego czy właściciel tejże wąskiej kamieniczki na Kanoni był taki biedny? Otóż chyba nie. Należał raczej do osób bardzo przedsiębiorczych. Wystarczy obejść bowiem ten ciąg kamienic na około i zobaczyć tę kamieniczkę od strony Gnojowej Góry by zobaczyć, że z tej strony jest tak samo szeroka jak jej sąsiadki. Cóź cwaniak oszczędzał na podatku budując kamieniczkę specjalnie tak wąską od strony, która była "podstawą opodatkowania".
Kamieniczka
ul. Kanonia, Warszawa
Anna Piernikarczyk to absolwentka Geografii na Uniwersytecie Śląskim. Autorka przewodników turystycznych Polska rodzinna (wyd. Pascal) oraz Jura. Od Częstochowy do Krakowa (wyd. Compass). Fotograf i łazik z natury. Zakochana w polskich krajobrazach i atrakcjach.
