Droga Krzyżowa na Jasnej Górze

Stacje Drogi Krzyżowej w parku klasztornym na Jasnej Górze w Częstochowie są umiejscowione w dawnych fosach klasztoru, gdzie jednocześnie znajduje się ogród klasztorny założony na początku XX wieku przez ogrodnika inżyniera Stefana Szczecińskiego. Same pomniki to 14 stacji drogi krzyżowej, powstały w latach 1900-13 z inicjatywy Euzebiusza Rejmana - ówczesnego przeora klasztoru. Wykonaniem rzeźb z brązu zajął się Pius Wieloński, a współpracowali z nim również słynny rzeźbiarz - Konstanty Laszczka, Hipolit Marszewski i Leonard Wasilkowski.

W celu realizacji przedsięwzięcia, artysta przeprowadził się z Rzymu do Warszawy i założył na Mokotowie własną odlewnię. Granitowe postumenty są dziełem architekta Stefana Szyllera. Całe założenie jest monumentalnym dziełem, co łatwo zauważyć spacerując wałami Jasnej Góry, widząc jakiej wysokości sięgają postumenty i znajdujące się na nich rzeźby. Pierwsza wielkopiątkowa droga krzyżowa została tu poprowadzona w 1985 roku z inicjatywy młodzieży.

Warto również wspomnieć, iż w celu powstania stacji zastosowano wybieg w postaci złożenia wniosku przez 12-osobowy Komitet Pielgrzymkowy z Warszawy, oczywiście w porozumieniu z Paulinami, na zakup 14 terrakotowych stacji. Niskie koszty i bardzo słaby jakościowo materiał uśpił czujność władz, które wyraziły zgodę, jednak działania urzędowe i faktyczne szły dwoma odrębnymi torami. Szczegóły tej i innych historii można znaleźć w monografii "Jasnogórski Park Klasztorny. Dzieje – kształt – znaczenie" Barbary Furs.