Kolejka Wąskotorowa w Rudach
W Rudach( zwyczajowo zwanych raciborskimi) bo urzędowa nazwa to Rudy. Byłam tam wcześniej ,sporo lat temu , na pewno ponad 10. To jeszcze w czasach sprzed PSz .
Prognozy pogody zachęcające nie były, podobnie sama pogoda za oknem. Jednak nie padało, choć ciemne - szare chmury złowrogo pojawiły się na horyzoncie. Postanowiliśmy jechać i dobrze, bowiem wycieczka się udała. Począwszy od przejazdu (fragmentarycznie A4) ; nie było korków na bramce …a to dość rzadko się zdarza.
Do Rud dotarliśmy tuż po 12, zabytkowa kolejka akurat ruszyła w trasę. Jeździ co godzinę , więc po zakupie biletów (takich jak kiedyś były , daaawno temu na PKP ) szarych, tekturowych ; mieliśmy sporo czasu na zwiedzanie całej infrastruktury kolejowej. A jest co zwiedzać!
Budynki dawnej nastawni, lokomotywowni, warsztatów naprawczych . Nawet zaaranżowane biuro i mieszkanie dawnego zawiadowcy ; odtworzone ze wszystkimi szczegółami i z autentycznym sprzętami, które przez lata ocalały ,nie tylko w obrębie stacji Kolejki Wąskotorowej w Rudach.
Wszędzie można wchodzić, wszystkiego praktycznie dotknąć ! O wszystko zapytać. Pani w kasie chętnie odpowiada na pytania, w niewielkim muzeum – biurze dawnego zawiadowcy , jest osoba z obsługi. Demonstruje sprzęty , które mimo upływu lat w większości działają. Maszyna do pisania i patefon z okresu międzywojennego, jak najbardziej nadają sie do eksploatacji 🙂
Najciekawszy jest jednak tabor kolejowy. Wagony, lokomotywy – wszystko ustawione na specyficznych wąskich torach….Niektóre już odnowione, zrewitalizowane , inne czekają …. pewnie kiedyś też wrócą do wyglądu z czasów kiedy śmigały po stalowych szynach.
Kolejka Wąskotorowa pokonywała kiedyś, w czasach swej świetności trasę 51 km. Łączyła wiele miejscowości m.in.: Babice , Nędzę, Szymoncice, Pilchowice, Rudy z Raciborzem. Funkcjonowała od 1899 do 1991.
Później wszechobecne samochody zdegradowały jej ważność i wartość komunikacyjną . PKP, chętnie pozbyła się „kłopotu”. To pasjonaci, w większości dawni pracownicy, ocalili ją od zapomnienia ! Udało się w 1993 roku wpisać ją do Wojewódzkiego Rejestru Zabytków….Obecnie nadal odbywają się tam fragmentaryczne remonty, choć nie zakłóca to turystycznych przejazdów wąskotorówką.
Nam się udało pojechać , otwartymi wagonikami .Super., choć bylo chłodnawo. Mała lokomotywa wydała przeraźliwy gwizd i ruszyliśmy przez lasy, pola, łąki aż do rozjazdu, gdzie lokomotywę odczepiono . Manewrowała chwilkę , przepięto ją z drugiej strony pociągu i ruszyliśmy w drogę powrotną.
Aż żal było wysiadać , gdy już dotarliśmy na stację !
Tam jeszcze kilka fot i skojarzenie z lekturą pt ”O psie, który jeździł koleją”. Spytacie dlaczego. Otóż; na stacji przechadzał się bardzo powoli, siadał tuż przy torach lub leżał na peronie, przy budynku stacyjnym pies. Widać, że mocno już stary. Całkowicie obojętne mu były tłumy ludzi czy rozkrzyczane, rozemocjonowane dzieciaki. Od „wszystkowiedzącej” pani w kasie dowiedziałam się, że pies był podobno.... "od zawsze". Nikt nie wie, nie pamięta skąd się wziął i dokładnie kiedy przywędrował . Ot -po prostu jest tam i już. Codziennie , niezmiennie od lat cały dzień przechadza się po stacji....pracownicy go karmię i urządzili mu legowisko w dawnej nastawni.
Obfociłam go .
Czas biegł nieubłagalnie .Trzeba było opuścić gościnną stację Szlaku Zabytków Techniki i jechać dalej. W planie na dziś jeszcze klasztor w Rudach i zamek w Raciborzu. O tym jednak opowiem niebawem.
