Sanktuarium w Oławie
Historia kościoła
Sanktuarium Matki Pocieszenia w Oławie to gotycki kościół, którego początki sięgają XIII wieku. Jego najstarszą zachowaną częścią jest gotyckie prezbiterium nakryte gwiaździstym sklepieniem. Rówieśniczką jest też dolna część wieży z zakrystią.
Do prezbiterium przylega późniejsza, renesansowa część, która została wzniesiona w latach 1587-89 przez Bernarda Niurona. W 1634 roku podczas wielkiego pożaru Oławy spaliła się część budowli, a odbudowana kilka lat później została splądrowana przez Szwedów. W 1881 roku piorun zniszczył późnorenesansową wieżę, którą odbudowano już w stylu neogotyckim w 1886 roku. Stoi ona do dziś, a jej wysokości to ponad 61 m.
Cenne wyposażenie
Najcenniejszym zabytkiem w kościele w Oławie jest epitafium upamiętniające Jerzego Ernesta Piasta - syna księcia Joachima Fryderyka, który zmarł w 1589 roku. Znajduje się ono ponad wejściem do zakrystii. Obok mieści się też płyta nagrobna pułkownika Jana Gunna - Szkota w służbie króla szwedzkiego, który zasłynął z ocalenia miasta w wojnie trzydziestoletniej.
Najciekawszy obraz „Ukrzyżowanie” z XVI-wiecznego ołtarza głównego wisi ponad wejściem do kaplicy, pod wieżą. W ołtarzu głównym natomiast widnieje obecnie obraz z 1858 roku. W lewej nawie wisi barokowy obraz przedstawiający patronkę kościoła - Matkę Boską Pocieszenia. W 2000 roku kościół został ustanowiony Lokalnym Sanktuarium Maryjnym w Archidiecezji Wrocławskiej.
Sanktuarium w Oławie stoi niemal na Oławskim Rynku, niedaleko Ratusza.
Kościół MB Pocieszenia
ul. Kościelna, Oława
